سخن ی

سخن ﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﺑﮕﻮ، ﺑﺎ ﺩﻝِ ِﺩﻳـﻮﺍﻧﻪ ی ﻣﻦ
ﺗﺎ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻋﻄـﺮِ ﺗـﻮ ﻟﺒﺮﻳﺰ ﺷﻮﺩ، ﺧﺎﻧﻪ ی ﻣﻦ

شبی ﺍی ﻣﺎﻩ، ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻛﻠﺒﻪ ی ﻣﻦ ﭘﺎ بگذﺍﺭ
ﺗﺎ که ﺭﻭﺷﻦ ﺷﻮﺩ ﺍﺯ ﻣِﻬـﺮِ ﺗـﻮ ﻛﺎﺷﺎﻧﻪٔ ﻣﻦ

ﺍی ﻛـﻪ ﻣﻀﻤﻮﻥِ ﻫﻤﻪ ﺷﻌﺮﻭ ﻏﺰلهای منی
ﻣَﺒَـﺮ ﺍﺯ ﻳـﺎﺩ ﻏـﺰﻝ ﻫﺎی صمیمـاﻧﻪ ی ﻣﻦ

ﻫﺴﺖ ﻋﺸﻘﺖ ﺑﺧﺪﺍ هَستۍﻭ ﺩﺍﺭﺍییِ ﺩﻝ
ﺧﻮﺵ نگهدﺍﺭ ﺗـﻮ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻫﺮِ ﻳﻜﺪﺍﻧـﻪٔ ﻣﻦ

می زﻧﻢ ﻧـﺎﻟﻪ ﭼﻨـﺎﻥ ﻣﺮﻍِ ﺷﺒـﺎﻫﻨﮓ ﻣَﮕﺮ
ﺗﺎ ﺑـﻪ ﮔﻮشت ﺑﺮﺳﺪ ﺑﺎﻧﮓِ غرﻳﺒﺎﻧﻪ ی من