الغدیر و وحدت اسلامی

الغدیر و وحدت اسلامی

گفتاری از شهید مطهری به مناسبت هفته وحدت
الغدیر و وحدت اسلامی

علامه امینی طرفدار وحدت اسلامی هستند و با نظری وسیع و روشن‌بینانه بدان می‌نگرند. معظم له در فرصت‌های مختلف در مجلدات الغدیر این مسئله را طرح کرده‌اند و ما قسمتی از آنها را در اینجا نقل می‌کنیم:
واقعه غدیر همواره به عنوان یک مسأله اختلافی مطرح بوده و تألیفاتی که پیرامون آن نوشته شده به اثبات حقانیت آن پرداخته است؛ اما "علامه امینی" صاحب "الغدیر" با رویکردی نوین به بررسی واقعه تاریخی غدیر پرداخته و در ضمن آن مسأله وحدت اسلامی را نیز مدنظر قرار داده است.

به گزارش پایگاه اینترنتی شهید مطهری، استاد شهید مرتضی مطهری در سخنرانی ها و کتاب های متختلف خود ضمن پرهیز از بیان مطالب اختلاف برانگیز میان شیعه و سنی با مستندات تاریخی و علمی، شبهات موجود در زمینه وحدت اسلامی را برطرف می کند.

در ادامه بخشی از مقاله الغدیر و وحدت اسلامی به قلم استاد مطهری را می خوانید.


پاسخ به چند سوال

[لازم است به این سوال ها پاسخ بدهیم که] علامه بزرگوار آیت اللَّه امینی، مؤلف جلیل القدر الغدیر، از کدام دسته است و چگونه می اندیشیده است؟ آیا ایشان وحدت و اتحاد مسلمین را تنها در دایره تشیع قابل قبول می دانسته اند، یا دایره اخوّت اسلامی را وسیع تر می دانسته و معتقد بوده اند اسلام که با اقرار و اذعان به شهادتین محقق می شود، نا خواه حقوقی را به عنوان حق مسلمان بر مسلمان ایجاد می کند و صله اخوّت و برادری که در قرآن به آن تصریح شده، میان همه مسلمین محفوظ است.

علامه امینی به این نکته که لازم است نظر خود را در این موضوع روشن کنند و اینکه نقش الغدیر در وحدت اسلامی چیست، آیا مثبت است یا منفی، خود کاملًا توجه داشته اند و برای اینکه از طرف معترضان- اعمّ از آنان که در جبهه مخالف خودنمایی می کنند و آنهایی که در جبهه موافق خود را جا زده اند- مورد سوء استفاده واقع نشود، نظر خود را مکرّر توضیح داده و روشن کرده اند.

علامه امینی طرفدار وحدت اسلامی هستند و با نظری وسیع و روشن بینانه بدان می نگرند. معظم له در فرصت های مختلف در مجلدات الغدیر این مسئله را طرح کرده اند و ما قسمتی از آنها را در اینجا نقل می کنیم:

در مقدمه جلد اول اشاره کوتاهی می کنند به اینکه الغدیر چه نقشی در جهان اسلام خواهد داشت. می گویند: «و ما این‏همه را خدمت به دین و اعلای کلمه حق و احیای امت اسلامی می‏شماریم.»

در جلد سوم، صفحه 77، پس از نقل اکاذیب ابن تیمیه و آلو سی و قصیمی، مبنی بر اینکه شیعه برخی از اهل بیت را از قبیل زید بن علی بن الحسین دشمن می دارد، تحت عنوان «نقد و اصلاح» می گویند:

«... این دروغها و تهمتها تخم فساد را می‏کارد و دشمنیها را میان امت اسلام برمی‏انگیزد و جماعت اسلام را تبدیل به تفرقه می‏نماید و جمع امت را متشتّت می‏سازد و با مصالح عامه مسلمین تضاد دارد.»

نیز در جلد سوم، صفحه 268، تهمت سید رشید رضا را به شیعه، مبنی بر اینکه «شیعه از هر شکستی که نصیب مسلمین شود خوشحال می‏شود تا آنجا که پیروزی روس را بر مسلمین در ایران جشن گرفتند» نقل می کنند و می گویند:

«این دروغها ساخته و پرداخته امثال سید محمّد رشید رضاست. شیعیان ایران و عراق که قاعدتاً مورد این تهمت هستند و همچنین مستشرقان و سیاحان و نمایندگان ممالک اسلامی و غیرهم که در ایران و عراق رفت و آمد داشته و دارند خبری از این جریان ندارند. شیعه بلااستثناء، برای نفوس و خون و حیثیت و مال عموم مسلمین اعمّ از شیعه و سنی احترام قائل است. هر وقت مصیبتی برای عالم اسلام در هرکجا و هر منطقه و برای هر فرقه پیش آمده است، در غم آنها شریک بوده است. شیعه هرگز اخوّت اسلامی را که در قرآن و سنت بدان تصریح شده محدود به جهان تشیع نکرده است و در این جهت فرقی میان شیعه و سنی قائل نشده است.»

نیز در پایان جلد سوم، پس از انتقاد از چند کتاب از کتب قدما از قبیل عِقدالفرید ابن عبد ربّه، الانتصار ابوالحسین خیاط معتزلی، الفرق بین الفِرَق ابومنصور بغدادی، الفصل ابن حزم اندلسی، الملل و النحل محمّد بن عبدالکریم شهرستانی، منهاج السنه ابن تیمیه و البدایة و النهایه ابن کثیر و چند کتاب از کتب متأخرین از قبیل تاریخ الامم الاسلامیه شیخ محمّد خضری، فجر الاسلام احمد امین، الجولة فی ربوع الشرق الا دنی محمّد ثابت مصری، الصراع بین الاسلام و الوثنیه قصیمی و الو شیعه موسی جار اللَّه می گویند:

«هدف ما از نقل و انتقاد این کتب این است که به امت اسلام اعلام خطر کنیم و آنان را بیدار نماییم که این کتابها بزرگترین خطر را برای جامعه اسلامی به وجود می‏آورد، زیرا وحدت اسلامی را متزلزل می‏کند، صفوف مسلمین را می‏پراکند، هیچ عاملی بیش از این کتب صفوف مسلمین را از هم نمی‏پاشد و وحدتشان را از بین نمی‏برد و رشته