مسکین یتیم در شب سوم اسیر من

مسکین، یتیم، در شب سوم اسیر، من


در می‌زنم به خواهش قرصی فَطیر، من

در می‌زنم همیشه و هر جا که می‌روم

امّا دوباره مضطرب و ناگزیر، من

شاید همین دو سه شب و هی صبر، صبر، صبر

با این خیالِ خام، ولی دلپذیر، من...

شاید شبیه آن زنِ توی عروسی است

چشم‌انتظار پیرهنت در مسیر، من

اِنگار کن مرا پدرت سوی خانه‌تان...

«درمانده و گرسنه و پیر و فقیر» من

بانو! کجاست جای گلوبندتان؟ که باز

آن برده را رها کند و شاد و سیر، من...

ای، ای شما شکسته‌ترین کشتی نجات

دریا به خشم آمده، پهلو بگیر، من... !