در من شهریست که بهار را سالهاست از یاد برده است

در من شهری‌ست که بهار را سال‌هاست از یاد برده است.
خیابان‌هایش رنگ پاییز دارند، و عطر سرد زمستان بر تنم سوز میزند...
اما خیالت!
ظهر تابستان من است.
گرم و سوزان.
اینجاست که عطشت به سرم میزند!
و تمام مردم شهر را
چون تو
سراب میبینم