وقت خبر را شنیدم

وَقْتِے خَبَر را شِنیِدَم
حالِ خُـودَم رو نِمے فَمیدَم
بِغض داشْتَم!؟ عَصبانِے بُودَم؟! ترِسْ داشْتَم!!؟
یِه حِسے انگار یِه چیِز مُهِمو از دَسْت دادَم...
اِنْگار تَه دِلَم خالے خالے شُده بُود ...
نِمیدانَم شایَد شُوکه بُودَم ...
میشْناختَمَت، دوستَتَ داشْتَم...
پِیگیِرکارها و اخبار صُحْبَتات بودُم...
وَقْتِے رَفتِے صداے شِکستَن قَلب یه مِلتُ شِنیدَم ...
به قول آقا: "رِفیِق خوشْبَخت ما "
بِع خُدا هیِچ رَفْتَنے غیِر ازْ ایِن دَر خورَت نَبُـود...🍁❤