از خود بگذر تا به خدا برسی

از خود بگذر تا به خدا برسی
جاده وصال خدا از درون آدمی می گذرد . باید به خود توجه کنیم و از درونمان راه وصال حضرت حق را جست و جو کنیم،بیرون خبری نیست
ای آنـکـه تـو طالب خدایـی به خود آ
از خـود بطلـب، کـز تو جدا نیست خدا
اول به خود آ، چون به خود آیی به خدا
کـاقــرار نـمـایـی بــه خــدائـیِ خدا
[1]
ابتدا باید به خودمان برسیم، تا بعد از آن بتوانیم به خدا برسیم ، در این هنگام است که انسان می گوید خدایا همه چیز تو هستی !!
هر چه هست در درون انسان جمع است، اما باید از خود بگذریم و تا از خود نگذشته ایم راه باز نخواهد شد :
« إِلَهِی‏ کَیْفَ‏ أَدْعُوکَ‏ وَ أَنَا أَنَا أَمْ کَیْفَ أَیْأَسُ مِنْکَ وَ أَنْتَ أَنْت‏َ»[2]خدایا چگونه تو را بخوانم در حالی که من من هستم ( و از قید خودبینی و خود پرستی بیرون نیامده ام ؟!) و چگونه از خواندن تو مأیوس شوم درحالی که تو تو هستی ؟!

در این راه باید اخلاق و رفتار و کردارمان را مدیریت نموده و مطابق دستورات الهی هماهنگشان کنیم ، در این هنگام راه به پایان خواهد رسید.
────────────────────────────
[1] (دیوان شاه نعمت الله ولی - رباعی شماره 2)
[2] (المصباح للکفعمی (جنة الأمان الواقیة)، ص: 374)