زمانی تو این مملکت دزدها و راهزنها رو اینجوری سر در درواز

زمانی تو این مملکت دزدها و راهزنها رو اینجوری سر در دروازه شهر آویزان میکردن...

مماشات با اراذل و اوباش و خفت گیران و زورگیران خشن مال مردم که هچ دیگه جانشان هم به خطر انداخته...

با زورگیران خشن که مردم را ناقص کرده یا میکشن
چنین باید کرد تا درس عبرتی شود
وکرنه هر روز بدتر از دیروز...
طرف رو میگیرن
صد تا زورگیری خشن داشته به اعدام محکوم میشه و بعد هی تخفیف و عفو و...میاد بیرون!
(زورگیر اتوبان نیایش با بیش از صد فقره سرقت خشن چی شد؟!)

برخی هم باید رضایت بگیرن تا بیان بیرون از اینجا باند و رفقای رذل مورد نظر شاکیان و خانواده هاشون رو تحت فشار قرار میدن تا رضایت بدن
حتی تهدید به کشتن اعضای خانواده و...
دیده شده (چنانکه برخی حتی جرات شکایت از اینها رو ندارن چون میدونن بعد از چند وقت میاد بیرون و آزار و اذیت و...)
و طرف هم از ترس مجبور میشه بره رضایت بده
رذل مورد نظر بیاد بیرون و به افراد ببشتری آسیب بزنه و باز همان چرخه...

خب مشخصه این قوانین بازدارنده نبوده و نیست
و باید تجدیدنظر بشه!
میدونید زور ماجرا اینجاست که...
ما مگه چند تا جوان داریم که از یک ده دور افتاده و محروم با هوش و نبوغ و کوشش و تلاش خودش تو یکی از بهترین دانشگاههای کشور قبول بشه و به گفته بقیه تو اون رشته جزو نخبه ها باشه...

چقد هم جوان علاف و رذل و...

از اونها به تعداد انگشت شمار هست
از اینها تو هر کوی و برزن دهها نفر هست...
اینکه اونها به دست اینها کشته بشن
اونم برای یه گوشی و لپ تاپ خیلی زور میاره به آدم!