جاده ای خواهم یافت

- جاده ای خواهم یافت
خارج از شهر شلوغ
و سفر خواهم کرد
راه سبزی که ، مرا خواهد برد
می روم آن جایی
که دل پنجره هایش پر نور
آفتابش به تبسم به تن نازک گل
چشم ابرش نمناک
قامت جنگل زیبایش سبز
حوض زیبا،پر آب
همه ی باغ، پر از زمزمه ی پاک نسیم
می روم تا آنجا
کاتش شمع نمی سوزاند
پر پروانه ی پر از شوق پریدن در باد
و قفس ، واژه ی نازیبایی است ،
که فراموش شده است
وهمه ی چلچله ها آزادند
ساکنانش دلشاد ، گل لبخند به هم هدیه کنند
می روم در باغی
که پرستوهایش ، لانه بر شاخه نارنج کنند
صحبتی نیست ز سنگ
آسمانش آبی
رودهایش جاری
مردمانش عاشق
رنگ شادی به همه قامت باغ
همه ی باغ پر از آرامش
زیر هر سایه،دلی شاد و رها
ونگاهان ،همه لبریز سلام
دم دروازه ، کسی منتظرم خواهد بود
راه را باید رفت
و سفر باید کرد
مادرم پای خودت را بردار
برسم باغ بهشت