در جای دیگر علی علیه السلام می فرماید من ساء لفظ

در جای دیگر علی علیه السلام می فرماید: مَن سََََاءَ لَفْظُهُ سَاءَ حَظُّهُ؛ کسی که کلامش زشت و نکوهیده باشد بهره اش از زندگی بد خواهد بود. (غررالحکم، ص223)
خداوند متعال انسانهای بدگو و فحش دهنده رادر آخرت به عذاب های دردناکی مبتلا خواهد نمود همان گونه که پیامبر اعظم می فرمایند: أَرْبَعَةٌ یَزِیدُ عَذَابُهُمْ عَلَی عَذَابِ أَهْلِ النَّارِ إِلَی أَنْ قَالَ و َرَجُلٌ یَسْتَلِذُّ الرَّفَثَ وَ الْفُحْشَ فَیَسِیلُ مِنْ فِیهِ قَیْحٌ وَدَمٌ؛ چهار نفرند که عذاب آن ها سبب زیاد شدن عذاب دوزخیان می شود... و یکی از آن ها مردی است که با فحش (بدزبانی) دنبال لذت جویی است که پیوسته چرک از دهان او در جهنم روان و سبب زیادشدن عذاب دوزخیان می شود. (مستدرک الوسائل، ج12، ص82)
و امام صادق علیه السلام فرمودند: الْبَذَاءُ مِنَ الْجَفَاءِ وَالْجَفَاءُ فِی النَّار؛ بدزبانی از جفاکاری است و جفاکاری در آتش است. (بحارالا نوار، ج1، ص149)
و در جای دیگر فرمودند: مَنْ خَافَ النَّاسُ لِسَانَهُ فَهُوَ فِی النَّار؛ هر که مردم از زبان او بترسند در آتش خواهد بود. (الکافی، ج2، ص327)
و بالاخره پیامبر مکرم اسلام صلی الله علیه و آله و سلم می فرمایند: شَرُّ النَّاسِ عِنْدَ اللَّهِ یَوْمَ الْقِیَامَةِ الَّذِینَ یُکْرَمُونَ اتِّقَاءَ شَرِّهِمْ؛ بدترین مردم نزد خدا در قیامت کسانی اند که مردم از بیم شرّ آن ها اکرام و احترامشان کنند. (الکافی، ج2، ص327)