و همانا خداوند مهربان است

در مواردى كه قرآن مى فرماید: «خداوند هر كس را بخواهد مى بخشد و هر كس را بخواهد عذاب مى كند»، با توجّه به این كه خداوند هم عادل است و هم حكیم، مراد آن است كه در موارد لطف و بخشش، انسان خود را لایق دریافت بخشش الهى كرده و در موارد قهر و عذاب، انسان خود را از قابلیّت انداخته است.
- بخشش حق كسى است كه قدرت مطلقه دارد. «للّه ملك السّموات... یغفر»

- لطف خداوند بر قهرش غلبه دارد. «یغفر لمن یشاء و یعذّب»، («یغفر» قبل از «یعذّب» آمده است)

- خوف و رجا و بیم و امید در كنار هم لازم است. «یغفر... یعذّب»

- راه توبه، براى همه باز است. «كان اللّه غفوراً رحیما»

- خداوند علاوه بر بخشش گذشته، با رحمت خود، آینده انسان را نیز تأمین مى كند. «یغفر... غفورا رحیما»

- بخشش و آمرزش خداوند، از روى لطف و مهربانى و رحمت است، نه از روى نیاز و چشمداشت. «غفورا رحیما»