سقوط آزاد یک وزیر عراقچی چگونه وزارت خارجه را به دفتر تش
سقوط آزاد یک وزیر/ عراقچی چگونه وزارت خارجه را به دفتر تشریفات خارجی تنزل داد؟
🔹در تاریخ جمهوری اسلامی، کمتر وزیر خارجهای با چنین سرمایه سیاسی عظیمی کار خود را آغاز کرده است: پشتیبانی قاطع نظام و رأی اعتماد بسیار بالا از مجلس. عباس عراقچی در چنین جایگاهی سکان وزارت خارجه را به دست گرفت، اما امروز، در نقطهای ایستاده که میتوان او را ضعیفترین و منزویترین وزیر خارجه تاریخ کشور نامید. او نه تنها نتوانست از آن فرصت بیبدیل برای پیشبرد منافع ملی استفاده کند، که حتی پایگاه خود را در درون دولتی که به آن تعلق دارد نیز به طور کامل از دست داده است.
🔹نشانه آشکار این سقوط، حملات مداوم و کمسابقهای است که از سوی تیم رسانهای دولت و چهرههای سیاسی همسو علیه او صورت میگیرد. وزیر خارجهای که در برابر انتقاد تیم خودی نیز توان دفاع از عملکردش را ندارد، عملاً به یک مهره سوخته در کابینه تبدیل شده است. این انزوای داخلی، او را از مرکز تصمیمسازیهای کلان به حاشیه رانده و از فرط بیکاری و بیاثر بودن، به اقداماتی روی آورده که بیشتر به یک نمایش استیصال شباهت دارد تا فعالیت دیپلماتیک.
🔹پناه بردن به انتشار عکسهای خانوادگی و حاشیهآفرینیهای همسرش در فضای مجازی، در کنار راهاندازی «سفرهای استانی» که اساساً در حوزه وظایف وزرای داخلی است، نشاندهنده خالی بودن دست یک دیپلمات از هرگونه دستاورد واقعی است. وقتی وزیر خارجه به جای تمرکز بر پایتختهای جهان، در شهرهای داخلی به دنبال دیده شدن است، یعنی در عرصه بینالمللی حرفی برای گفتن ندارد.
🔹فاجعه بزرگتر اما، حذف کامل او از پروندههای راهبردی نظام است. با آمدن چهرهای چون لاریجانی، عملاً پروندههای حیاتی مانند تعاملات استراتژیک با چین و روسیه و مدیریت جریان مقاومت، از دایره اختیارات و نفوذ وزارت خارجه خارج شده است. حتی در سیاست همسایگی که قرار بود اولویت دولت باشد، هیچ پیشرفت ملموسی دیده نمیشود.
🔹در چنین شرایطی، عراقچی برای آنکه خود را فعال نشان دهد، یا به مصاحبههای پیدرپی و بیمحتوا روی میآورد یا در رویدادهای بیثمر و کماهمیت حاضر میشود. کارنامه او، داستان عبرتآموز وزیری است که با بالاترین سطح حمایت به میدان آمد، اما به دلیل ضعف عملکرد و ناتوانی در تثبیت جایگاه استراتژیک خود، امروز به یک مدیر تشریفاتی تبدیل شده که نه در داخل پایگاهی دارد و نه در خارج، تأثیری. وزارت خارجه در دوره او، از یک مرکز فرماندهی راهبردی به یک دفتر تشریفات خارجی تنزل یافته است./نبرد
راهبردی نظام است. با آمدن چهرهای چون لاریجانی، عملاً پروندههای حیاتی مانند تعاملات استراتژیک با چین و روسیه و مدیریت جریان مقاومت، از دایره اختیارات و نفوذ وزارت خارجه خارج شده است. حتی در سیاست همسایگی که قرار بود اولویت دولت باشد، هیچ پیشرفت ملموسی دیده نمیشود.
🔹در چنین شرایطی، عراقچی برای آنکه خود را فعال نشان دهد، یا به مصاحبههای پیدرپی و بیمحتوا روی میآورد یا در رویدادهای بیثمر و کماهمیت حاضر میشود. کارنامه او، داستان عبرتآموز وزیری است که با بالاترین سطح حمایت به میدان آمد، اما به دلیل ضعف عملکرد و ناتوانی در تثبیت جایگاه استراتژیک خود، امروز به یک مدیر تشریفاتی تبدیل شده که نه در داخل پایگاهی دارد و نه در خارج، تأثیری. وزارت خارجه در دوره او، از یک مرکز فرماندهی راهبردی به یک دفتر تشریفات خارجی تنزل یافته است./نبرد
🌐 @Rahe_Dialameh
🔹در تاریخ جمهوری اسلامی، کمتر وزیر خارجهای با چنین سرمایه سیاسی عظیمی کار خود را آغاز کرده است: پشتیبانی قاطع نظام و رأی اعتماد بسیار بالا از مجلس. عباس عراقچی در چنین جایگاهی سکان وزارت خارجه را به دست گرفت، اما امروز، در نقطهای ایستاده که میتوان او را ضعیفترین و منزویترین وزیر خارجه تاریخ کشور نامید. او نه تنها نتوانست از آن فرصت بیبدیل برای پیشبرد منافع ملی استفاده کند، که حتی پایگاه خود را در درون دولتی که به آن تعلق دارد نیز به طور کامل از دست داده است.
🔹نشانه آشکار این سقوط، حملات مداوم و کمسابقهای است که از سوی تیم رسانهای دولت و چهرههای سیاسی همسو علیه او صورت میگیرد. وزیر خارجهای که در برابر انتقاد تیم خودی نیز توان دفاع از عملکردش را ندارد، عملاً به یک مهره سوخته در کابینه تبدیل شده است. این انزوای داخلی، او را از مرکز تصمیمسازیهای کلان به حاشیه رانده و از فرط بیکاری و بیاثر بودن، به اقداماتی روی آورده که بیشتر به یک نمایش استیصال شباهت دارد تا فعالیت دیپلماتیک.
🔹پناه بردن به انتشار عکسهای خانوادگی و حاشیهآفرینیهای همسرش در فضای مجازی، در کنار راهاندازی «سفرهای استانی» که اساساً در حوزه وظایف وزرای داخلی است، نشاندهنده خالی بودن دست یک دیپلمات از هرگونه دستاورد واقعی است. وقتی وزیر خارجه به جای تمرکز بر پایتختهای جهان، در شهرهای داخلی به دنبال دیده شدن است، یعنی در عرصه بینالمللی حرفی برای گفتن ندارد.
🔹فاجعه بزرگتر اما، حذف کامل او از پروندههای راهبردی نظام است. با آمدن چهرهای چون لاریجانی، عملاً پروندههای حیاتی مانند تعاملات استراتژیک با چین و روسیه و مدیریت جریان مقاومت، از دایره اختیارات و نفوذ وزارت خارجه خارج شده است. حتی در سیاست همسایگی که قرار بود اولویت دولت باشد، هیچ پیشرفت ملموسی دیده نمیشود.
🔹در چنین شرایطی، عراقچی برای آنکه خود را فعال نشان دهد، یا به مصاحبههای پیدرپی و بیمحتوا روی میآورد یا در رویدادهای بیثمر و کماهمیت حاضر میشود. کارنامه او، داستان عبرتآموز وزیری است که با بالاترین سطح حمایت به میدان آمد، اما به دلیل ضعف عملکرد و ناتوانی در تثبیت جایگاه استراتژیک خود، امروز به یک مدیر تشریفاتی تبدیل شده که نه در داخل پایگاهی دارد و نه در خارج، تأثیری. وزارت خارجه در دوره او، از یک مرکز فرماندهی راهبردی به یک دفتر تشریفات خارجی تنزل یافته است./نبرد
راهبردی نظام است. با آمدن چهرهای چون لاریجانی، عملاً پروندههای حیاتی مانند تعاملات استراتژیک با چین و روسیه و مدیریت جریان مقاومت، از دایره اختیارات و نفوذ وزارت خارجه خارج شده است. حتی در سیاست همسایگی که قرار بود اولویت دولت باشد، هیچ پیشرفت ملموسی دیده نمیشود.
🔹در چنین شرایطی، عراقچی برای آنکه خود را فعال نشان دهد، یا به مصاحبههای پیدرپی و بیمحتوا روی میآورد یا در رویدادهای بیثمر و کماهمیت حاضر میشود. کارنامه او، داستان عبرتآموز وزیری است که با بالاترین سطح حمایت به میدان آمد، اما به دلیل ضعف عملکرد و ناتوانی در تثبیت جایگاه استراتژیک خود، امروز به یک مدیر تشریفاتی تبدیل شده که نه در داخل پایگاهی دارد و نه در خارج، تأثیری. وزارت خارجه در دوره او، از یک مرکز فرماندهی راهبردی به یک دفتر تشریفات خارجی تنزل یافته است./نبرد
🌐 @Rahe_Dialameh
- ۲.۳k
- ۲۸ آبان ۱۴۰۴
دیدگاه ها (۱)
در حال بارگزاری
خطا در دریافت مطلب های مرتبط