قسم به نم نم باران که دوستت دارم

قسم به نم نم باران که دوستت دارم
به اشک های خیابان که دوستت دارم

قسم به سعدی و حافظ، به منزوی... قیصر
به شاعران پریشان که دوستت دارم

قسم به مجلس مادر، به کاسه ی شله زرد
به نذرهای فراوان که دوستت دارم

ورای فقه، ورای کلام، باور کن
ورای فلسفه... عرفان... که دوستت دارم

بجای این که بخواهم ... و یا ... ولش کن! نه!
عجیب نیست کماکان که دوستت دارم

قسم نمی خورم اما اگر قسم بخورم
به آیه آیه ی قرآن که دوستت دارم . . . !

دوستت دارم..خیلی...عمر منی,,