مفضل نقل کرده است که

مفضل نقل کرده است که:
روزی خدمت امام صادق علیه السلام رسیدم، آن حضرت به من فرمود:
ای مفضل ! آیا محمد، علی، فاطمه، حسن و حسین(علیهم السلام)، را آن طور که باید شناخته ای، و به حقیقت معرفت آنها رسیده ای؟
عرض کردم: ای سرور من، حقیقت معرفت آنها چگونه است؟
فرمود:
یا مفضل ! من عرفهم کنه معرفتهم کان مؤمنا فی السنام الأعلی.
ای مفضل ! هر که آنها را به حقیقت معرفت بشناسد مؤمن است و در درجات بالای‌ایمان قرار دارد.
مفضل می گوید:
عرض کردم: ای سرور من، آن را به من بشناسان.
فرمود:
یا مفضل ! تعلم أنهم علموا ما خلق الله عزوجل وذرأه وبرأه، وأنهم کلمة التقوی، وخزان السماوات والأرضین والجبال والرمال والبحار، وعلموا کم‌فی السماء من نجم وملک، ووزن الجبال وکیل ماء البحار وأنهارها وعیونها؛ وماتسقط من ورقة إلا علموها، ولا حبة فی ظلمات الأرض ولا رطب ولا یابس إلافی کتاب مبین وهو فی علمهم وقد علموا ذلک.
«ای مفضل ! بدانی آنها آنچه را که خداوند آفریده و از عدم و نیستی به وجود آورده است می دانند، آنها مظهر تقوا و خزانه دار آسمانها و زمین‌ها و کوهها و صحراها و دریاها هستند، و می دانند چه مقدار ستاره و چه اندازه فرشته در آسمان است، وزن کوه‌ها و اندازه آب دریاها و رودخانه ها و چشمه ها را می دانند، هر برگی از درختی می افتد آن را خبر دارند، هر دانه ای که در تاریکی های زمین قرار گرفته آن را می دانند، و هیچ تر و خشکی نیست مگر اینکه در کتاب مبین یعنی در علم آنها نقش بسته و آن را می دانند.
عرض کردم: ای سرور من ؛ آن را فهمیدم و اقرار کرده و به آن ایمان آوردم.
حضرت فرمود: بلی درست گفتی ای مفضل، ای بزرگوار، ای نعمت داده شده و ای پاکمرد، پاک شدی و بهشت برای تو و دیگر اشخاصی که چنین ایمانی داشته باشند گوارا باد.»

📚 منابع:

القطره ج1ص90.
مصباح الأنوارص237.
بحار الأنوارج11/26 ح 22.
تفسیر برهان: 7/4 ح 8.


@ahadiis