ای دوست قشنگم که شعرم برای توست

ای دوست قشنگم که شعرم برای توست
در بیت بیت هر غزلم رد پای توست


احساس می کنم که کمی دوست داری ام
تنها دلیل منطقی ام چشم های توست


شاید مرا به اسم قدیمی صدا زدی
باور کنم پرنده ی من! این صدای توست؟!


حال و هوای چشم تو شعر مرا سرود
شعرم همیشه حاصل حال و هوای توست

همواره انتهای غزل خوب می شود
وقتی که انتهای غزل ابتدای توست


در ابتدای چشم تو شعری شروع شد
شعری که بیت های قشنگش برای توست.