سلام ای خنده هایت مرهمی بردرد بیمار

‍ سلام ای خنده هایت مرهمی بردرد ِ بیمار
بدون ِ تو ، اسیر درد و غم میگردم ای‌ یار
بکش دستان ِ گرم ومهربانت را به چشمم
که از هجرت،تمام ِروزوشب را بوده بیدار
صدایت میزنم: جانا، جوابم میدهی: جان
نگاهم میکنی،بی‌خود زخودمیگردم اینبار
چنان بی‌خود،که میرقصد برای باتو بودن،
دل ِ دیوانه ام در شور ِ آواز و، دف و، تار
زمین،گِرداَست‌وقانونی مشخص درنهادش
که هرجا میروی ، روزی بیایی سوی دلدار