توبه بوستون می روی

توبه بوستون می روی
من نمیدانم کجاست دلم میگیرد
توبه گاباتا می روی
من نمیدانم کجاست دلم میگیرد
توبه هرجا که من نمی شناسم می روی
"دلم می گیرد"

نمیدانم چرا فکر میکنم جاهای دور و نا آشنا
در قلمرو مرگ واقع شده اند
نمی گویم به سفرنرو...
برو...
اما به تبریز به اهواز
یا به هر جا که بتوانی با اتوبوس های آخر شب برگردی

نمیشود به هواپیماها اعتماد کرد
آدم هارا به پرنده تبدیل میکنند
ومن به یاد ندارم
پرستویی ازبوستون
یادرنایی از گاباتا بازگشته باشد!