اکبر رشنو

اکبر رشنو

اکبر رشنو، شاعر، دبیر آموزش و پروش، کارشناس و مدرس زبان و ادبیات فارسی، منتقد و نظریه پرداز ادبی در روز پنجشنبه ۷ مرداد ماه ۱۳۳۳ خورشیدی در شهر خرم‌آباد دیده به جهان گشود.
دوران تحصیلات ابتدایی را در پلدختر گذراند و برای حرفه‌ی معلمی در دانشسرای بروجرد تحصیلات خود را طی کرد. 
او در ۲۵ اسفند سال ۱۳۹۹ به عنوان ملک الشعرای شعر پاک، جایزه‌ای که توسط سایت شعر پاک به بهترین شاعران سال اهدا می‌شود؛ برگزیده شد.
استاد طارق خراسانی موسس وبسایت شعر پاک، اکبر رشنو به عنوان شاعر و ادیب ، وزنه سنگینی در ادبیات ایران قلمداد کرده است.
از اکبر رشنو تاکنون کتاب‌های زیر چاپ و منتشر شده است:
۱- ماه بر چکاد (مجموعه شعر)
۲- بیجاده‌ی جنون (مجموعه شعر)
۳ - زیر خاکستر (مجموعه شعر)
۴- بی مانیفست (بیست و سه مقاله‌ی ادبی بر محور شعر سپید و خاستگاه و لوازم آن به نثری موزون)

همچنین از ایشان حدود پنجاه مقاله و نقد و نظر ادبی منتشر شده است.

مجموعه شعر "ماه بر چکاد" منتخب دو سالانه‌ی شعر سال ۱۳۹۳ استان لرستان گردیده است.

در ۱۲ اردی‌بهشت ماه ۱۳۹۸ خورشیدی با حضور جمعی از هنرمندان و دوستداران فرهنگ و ادب لرستان با همکاری بسیج هنرمندان، اداره‌ کل فرهنگ و ارشاد اسلامی لرستان و کانون ادب خرم‌آباو، در آستانه هفته معلم، مقام شامخ ادبی استاد اکبر رشنو مورد تجلیل قرار گرفت.
در این مراسم، کامین عالی‌پور، عزیز نادری و عزت‌الله چنگایی از اساتید فرهنگ و ادب فارسی در استان لرستان به وصف ویژگی‌های شخصیتی و مقام علمی استاد اکبر رشنو پرداختند.

قالب شعری منتخب اکبر رشنو، سپید است. نوع سرایش و نگارش و نثر رشنو به گواه بسیاری از صاحب‌نظران این عرصه کاملا مشخص است و امضا ادبی محسوب می‌شود.
رشنو می‌گوید: "شعر سپید و عموما هر قالب شعری دردمندی انسان‌ها را بیان می‌کند، شعر لزوما باید داستان زندگی انسان باشد و دردمندی، ناملایمات، خوشی‌ها و غم‌ها را مطرح کند، شعر یک رسالت بزرگ را برعهده دارد و آن هم عدالت‌خواهی و آرمانگرایی‌ست است".


▪︎نمونه اشعار:

(۱)
چشمت!
تندر نگاه
می‌گشودم آغوششششششششششششششششش
ِشوق
شرار
به بزم باران بودِگی موهوم
در تیر.


(۲)
چگونه
مرثیه نباشم
بر خسته و خونین خاطرات؟
لاله بود در باد
شخم می‌خورد
از شماتت و خار و سنگلاخ،
چگونه؟
چشم می‌توان غنود
کز هزار معبر سخت صعود
توفان و تاول عنود
دستاورد تو بود؟
چگونه؟
نگاه، رود خوناب
غریق روز نباشد
وقتی حس بوی لجن می‌داد
بر جسارتم
که پرواز تو بود
چگونه؟
فصل سبز بلوغ
به یغما می‌رفت
در غبار هزار دروغ،
در بیستون می‌رفت
عشق را در چنبره هزار گیسوی بلند
چنگ و چکامه بود
بر این‌همه مرثیه،
می‌رفت در تاب بی‌شمار رسن روشنی
روز هماغوش رویای تو
بی‌گمان خواهد بود...


(۳)
صدای پای عطش
در نگاه تو!
در کِش و قوس دوّار
می‌رفت
در چاه و چوله،
های! گونه‌های زرد!
خیس خستگی
در تمامت شرمگونی
به رخ روز می‌نشست
بهار؛ تاوان اینهمه خزان؟!
یخ‌زده بر بلندای نگاه
هرگز!


(۴)
چشم روشنی

در زلال‌ترین ترانه‌های باران
باز خواهی گشت
بر بوم بهار
در طعم لاله‌های واژگون
بر زمین زمخت و چشمان یخ
گل خواهی کرد…
در عمیق نمناکی نگاه نرگسان،
تا هزاران جرثومه غلط
هر چه بیشتر به قعر برود
قرن مضطرب را
می‌رهانی
از تردید بودن
و
عشق
مدار روشن چشمان لحظه خواهد شد
به هر افق…


(۵)
رنگین کمان

وقتی
به چشمانت،
پیله می‌کنم؛
پروانه می‌شوم
برای رسیدن
به هزار رنگارنگی بودن
 ” بال “
در توامان آب و آتش می‌زنم…


(۶)
تمثیل

من
جنوبی‌ترین حادثه
از آن چاله
به این چاه
افتاده
در پیچ‌های پوچ
و
پوشالِ‌ های‌های بودن.


سعید فلاحی