یاد آن روزی که راه عاشقی هموار بود

یاد آن روزی که راه عاشقی هموار بود
شاخه های مهربانی پرگل و پر بار بود

کوچه های نمزده سرمست باران بهار
سهم من از باتو بودن ها نه کم ، بسیار بود

وعده گاه ما میان دشتهای دلهره
دست تو در دست سردم شرجی و تبدار بود

بوسه گاهت روبه رویم درمیان آینه
بهترین تصویر پرتکرار و استمرار بود

یاد باد آن روزگاران بدون بازگشت
گرچه بعد از تو رفیق و همدمم دیوار بود