با هر واژه ای که می آفرینند

.
با هر واژه ای که می آفرینند
چندهجا از سکوت دنیا کم می کنند
و گفتنِ اینکه با اینهمه همهمه
چقدر مثل فانوسی در روز روشن
ناگزیر از خاموشی ام،
باشد برای بعد... با هر هجایی که از سکوت دنیا کم می شود
بغضی لال
به تارهای صوتی ام گیر می کند
و گفتنِ اینکه این روزها
با هر نفسی که فرو می رود
چقدر گودال تنهایی ام عمیق تر می شود،
باشد برای بعد... در من سکوتی ست،
که باید به جستجوی گوشی برای شنیدن
باشد...
برای بعد
باشد برای بعد
فشردنِ دستی که آمده ست
بعدِ خواندنِ این شعر
روی نعش صدایم خاک بریزد

#لیلاکردبچه
#کلاغمرگی