ﻣﺎﺩﺭ ﺷﻬﯿﺪ ﺻﺎﺩﻗﯽ : ﻋﺮﺽ ﮐﺮﺩﻡ ﺧﺪﺍﯾﺎ
ﺍﺯ ﺗﻮ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﻋﻨﺎﯾﺘﻰ ﮐﻨﯽ ﺗﺎ
ﻓﺮﺯﻧﺪﻡ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﻦ
ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺣﻴﺎﺗﺶ ﯾﻚ ﺑﺎﺭ ﺩﯾﮕﺮ
ﺑﺮﺍﻯ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﺑﺎﺭ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﻢ .
ﺑﻪ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺳﺮﻭﯾﺲ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﺟﺎﻡ
ﻧﯿﻮﺯ،ﺷﻬﻴﺪ ﺣﺎﺝ ﻋﻠﻰ ﺍﮐﺒﺮ ﺻﺎﺩﻗﻰ
ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺷﻬﻴﺪ ﺣﺎﺝ ﻋﻠﻰ ﺍﺻﻐﺮ ﺻﺎﺩﻗﻰ
‏( ﺍﺯ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﺎﻥ ﻟﺸﻜﺮ ٢٧ ﺣﻀﺮﺕ
ﺭﺳﻮﻝ‏( ‏(ﺻﻠﻰ ﺍﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭﺁﻟﻪ‏) ‏)‏) ﮐﻪ ﺩﺭ
ﺍﯾﻦ ﻟﺸﻜﺮ ﭘﻴﻚِ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﯽ ﺑﻮﺩ، ﺩﺭ
ﺧﺮﺩﺍﺩ ١٣۶۶ ﺩﺭ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻋﻤﻠﻴﺎﺗﻰ ﺷﺎﺥ
ﺷﻤﻴﺮﺍﻥ ﺑﺮ ﺍﺛﺮ ﺍﺻﺎﺑﺖ ﺗﺮﮐﺶ ﺗﻮﭖ ﺩﻭ
ﭘﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺯﯾﺮ ﻭ ﺑﺎﻻﻯ ﺯﺍﻧﻮ ﺍﺯ
ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩ ﻭ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﻧﻴﺰ ﺩﭼﺎﺭ ﻣﻮﺝ
ﮔﺮﻓﺘﮕﻰ ﺷﺪ .
ﻣﻊ ﺍﻟﻮﺻﻒ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺭﻭﺣﻴﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺑﺎﻻﯾﻰ
ﺑﻮﺩ. ﺑﺨﺼﻮﺹ ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﺗﺎﻕ
ﻋﻤﻞ ﺑﺮﺩﻩ ﻣﻰ ﺷﺪ . ﻋﺴﻜﻬﺎﯾﻰ ﺍﺯ ﺍﻭ
ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﻧﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﺭﻭﺣﻴﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭ
ﻗﻮﻯ ﻭ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺍﻭ ﺩﺍﺭﺩ .
ﻣﺎﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺷﻬﻴﺪﺍﻥ ﻣﻰ ﮔﻮﯾﺪ : ﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ
ﻋﻠﻰ ﺍﮐﺒﺮ ﺩﺭ ﺑﻴﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﺑﻘﻴﺔ ﺍﻟﻠﻪ
ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺑﺴﺘﺮﻯ ﺑﻮﺩ، ﭼﻮﻥ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﻋﻴﺎﺩﺕ
ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﺍﻭ ﺯﯾﺎﺩ ﺑﻮﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻋﺎﯾﺖ ﺣﺎﻝ
ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﻋﻼﻗﻪ ﻣﻨﺪﺍﻥ ﺍﻭ ﺳﻌﻰ ﻣﻰ
ﮐﺮﺩﻡ ﺍﮐﺜﺮﺍ ﺍﺯ ﭘﺸﺖ ﺷﻴﺸﻪ ﺍﺗﺎﻕ،
ﻓﺮﺯﻧﺪﻡ ﺭﺍ ﺑﺒﻴﻨﻢ، ﮔﺎﻫﯽ ﻫﻢ ﺩﻭ ﺳﻪ
ﺩﻗﻴﻘﻪ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﮐﻨﺎﺭ ﺍﻭ ﻣﻰ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻡ ﻭ ﺑﺮ
ﻣﻰ ﮔﺸﺘﻢ . ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﯾﻨﻜﻪ ﺍﮐﺒﺮ ﺩﺭ
ﺑﻴﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﺑﻪ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ
ﺑﺮﺍﻯ ﻏﺴﻞ ﺑﻪ ﻏﺴﺎﻟﺨﺎﻧﻪ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﺑﺎﺯ ﻫﻢ
ﻭﻗﺘﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﯾﺪﻥ ﺍﻭ ﺑﻪ ﻏﺴﺎﻟﺨﺎﻧﻪ ﺭﻓﺘﻢ،
ﺍﯾﻦ ﻓﺮﺻﺖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ
ﮔﺬﺍﺷﺘﻢ .
ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﻬﺸﺖ ﺯﻫﺮﺍ‏( ‏( ﻋﻠﻴﻬﺎ
ﺍﻟﺴﻼﻡ ‏)‏) ﻣﻰ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ
ﺧﺎﻙ ﺑﺴﭙﺎﺭﻧﺪ ﻭ ﺩﺍﺧﻞ ﻗﺒﺮ ﺑﮕﺬﺍﺭﻧﺪ
ﺍﺣﺴﺎﺱ ﮐﺮﺩﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﻭﺩﺍﻉ ﺁﺧﺮ ﺑﺎ ﻓﺮﺯﻧﺪ
ﺩﻟﺒﻨﺪﻡ ﻓﺮﺍ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﺧﻴﻠﻰ ﺩﻟﻢ
ﺷﻜﺴﺖ ﭼﻮﻥ ﻣﻰ ﺩﯾﺪﻡ ﻣﺪﺗﻬﺎﺳﺖ ﺍﻭ
ﺭﺍ ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﺑﺎﺯ ﻧﺪﯾﺪﻩ ﺍﻡ . ﺩﺭ ﺍﯾﻦ
ﻫﻨﮕﺎﻡ ﭘﺴﺮ ﺩﯾﮕﺮﻡ ﺩﺭ ﺩﺍﺧﻞ ﻗﺒﺮ ﺑﻨﺪ
ﮐﻔﻦ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩ ﺗﺎ ﺻﻮﺭﺗﺶ ﺭﺍ ﺭﻭﻯ
ﺧﺎﻙ ﺑﮕﺬﺍﺭﺩ.
ﻣﻦ ﮐﻪ ﺑﺎﻻﻯ ﻗﺒﺮ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ، ﺩﺭ
ﻫﻤﺎﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻪ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻴﻦ ‏(‏( ﻋﻠﻴﻪ
ﺍﻟﺴﻼﻡ ‏)‏) ﻣﺘﻮﺳﻞ ﺷﺪﻡ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ : ﯾﺎ
ﺍﺑﺎﻋﺒﺪﺍﺍﻟﻠﻪ ‏(‏(ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ‏) ‏) ﻣﻦ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ
ﻣﺼﻴﺒﺖ ﻓﺮﺯﻧﺪﻡ ﮔﺮﯾﻪ ﻭ ﺯﺍﺭﻯ ﻭ ﺷﻴﻮﻥ
ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻢ . ﺗﻮ ﻫﻢ ﺩﺭ ﮐﺮﺑﻼ ﺑﻪ ﺑﺎﻟﻴﻦ
ﻓﺮﺯﻧﺪﺕ ﻋﻠﻰ ﺍﮐﺒﺮ ﺭﻓﺘﻰ ﻭ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﯽ
ﮐﻪ ﭼﻪ ﺣﺎﻟﻰ ﺩﺍﺭﻡ ﻭ ﭼﻪ ﺍﺷﺘﻴﺎﻗﻰ ﺩﺍﺭﻡ
ﮐﻪ ﯾﻜﺒﺎﺭ ﺩﯾﮕﺮ ﺭﻭﻯ ﻓﺮﺯﻧﺪﻡ ﺭﺍ ﺑﺒﻴﻨﻢ ﻭ
ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺍﻭ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﻢ . ﺑﻌﺪ ﻋﺮﺽ
ﮐﺮﺩﻡ ﺧﺪﺍﯾﺎ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﻋﻨﺎﯾﺘﻰ
ﮐﻨﯽ ﺗﺎ ﻓﺮﺯﻧﺪﻡ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﮐﻨﺪﺗﺎ
ﻣﻦ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺣﻴﺎﺗﺶ ﯾﻚ ﺑﺎﺭ ﺩﯾﮕﺮ
ﺑﺮﺍﻯ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﺑﺎﺭ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﻢ .
ﺑﻌﺪ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻴﻦ‏( ‏(ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ‏)‏) ﺭﺍ
ﻗﺴﻢ ﺩﺍﺩﻡ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺣﻖ ﻋﻠﻰ ﺍﮐﺒﺮ ﺩﻭﺳﺖ
ﺩﺍﺭﻡ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﻓﺮﺯﻧﺪﻡ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ
ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺯﻣﺎﻥ ﺣﻴﺎﺗﺶ ﺑﺎﺯ ﺑﺒﻴﻨﻢ ﻭ ﺑﻪ ﺁﻥ
ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﻢ .
ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮐﺮﺩﻡ ﭼﺸﻤﺎﻥ
ﻓﺮﺯﻧﺪﻡ ﺑﻪ ﻣﺪﺕ ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﻴﻪ ﺑﺎﺯ ﺷﺪ ﻭ
ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﻌﺪ ﻫﻢ ﭼﺸﻤﺎﻥ
ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺴﺖ. ﻫﻢ ﻓﺮﺯﻧﺪﻡ ﮐﻪ ﺩﺍﺧﻞ
ﻗﺒﺮ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻫﻢ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻃﺮﺍﻑ
ﻣﻦ ﺩﺭ ﺑﺎﻻﻯ ﻗﺒﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺍﯾﻦ ﻣﻌﺠﺰﻩ
ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭ ﻋﻨﺎﯾﺖ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻴﻦ ‏( ﻉ‏) ﺭﺍ ﺑﻪ
ﭼﺸﻢ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺩﯾﺪﻧﺪ ﻭ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ
ﻋﮑﺎﺳﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺣﺎﺩﺛﻪ
ﺑﺎﻭﺭﻧﻜﺮﺩﻧﻰ ﭼﻨﺪ ﻋﻜﺲ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻫﻢ
ﮔﺮﻓﺖ .
ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺷﻬﻴﺪ ﻣﻰ ﮔﻔﺖ : ﺩﺭ ﻣﻮﻗﻊ ﺩﻓﻦ
ﭘﻴﻜﺮ، ﺑﺮﺍﺩﺭﻡ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﻣﻦ ﺑﻮﺩ .
ﻭﻗﺘﻯﻤﺎﺩﺭﻡ ﺑﺎﻻﻯ ﻗﺒﺮ ﺍﯾﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺭﺍ
ﺑﻴﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺁﺭﺯﻭ ﮐﺮﺩ، ﻋﻠﻰ ﺍﮐﺒﺮ
ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﮐﻨﺪ، ﻣﻦ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎﻥ
ﺑﺮﺍﺩﺭﻡ ﮐﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮐﻔﻦ ﺑﺎﺯ
ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺭﻭﻯ ﺧﺎﻙ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩﻡ ﺧﻴﺮﻩ
ﺷﺪﻡ . ﺣﺲ ﻏﺮﯾﺒﻰ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﻰ ﮔﻔﺖ
ﺧﻮﺏ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺍﻭ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﻢ . ﺩﺭ ﺍﯾﻦ
ﻟﺤﻈﺎﺕ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺷﮕﻔﺘﻰ
ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮐﺮﺩﻡ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﮐﻪ
ﻣﺎﺩﺭﻡ ﺍﯾﻦ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﻰ ﮐﺮﺩ
ﭼﺸﻤﺎﻥ ﻋﻠﻰ ﺍﮐﺒﺮ ﺍﺯ ﻫﻢ ﮔﺸﻮﺩﻩ ﺷﺪ ﻭ
ﺑﻪ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﻧﮕﺮﯾﺴﺖ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻟﺤﻈﺎﺕ
ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪ .
ﻣﺎ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻣﺎﺟﺮﺍ ﺗﺎ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺍﯾﻦ
ﻣﻄﻠﺐ ﺭﺍ ﻓﺎﺵ ﻧﻜﺮﺩﯾﻢ، ﭼﻮﻥ ﻧﮕﺮﺍﻥ
ﺍﯾﻦ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺻﺤﺖ ﺍﯾﻦ
ﻗﻀﻴﻪ ﺷﻚ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ ﻭ ﯾﺎ ﺧﻴﺎﻝ ﮐﻨﻨﺪ
ﺳﺎﺧﺘﮕﻰ ﺍﺳﺖ . ﺗﺎ ﺍﯾﻨﻜﻪ ﯾﻜﻰ ﺍﺯ
ﺑﺴﺘﮕﺎﻥ ﻣﺎ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﺎﺭﻫﺎﻯ ﺗﺒﻠﻴﻐﺎﺗﻰ
ﺍﺳﺖ ﻭﻗﺘﻰ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺍﯾﻦ ﺍﻋﺠﺎﺯ ﺷﺪ ﻋﻜﺲ
ﻫﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﺎ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﻫﻢ
ﮔﺬﺍﺷﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﯾﻚ ﭘﻮﺳﺘﺮ ﭼﺎﭖ
ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺪﯾﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺍﯾﻦ ﻗﻀﻴﻪ ﺑﺮ
ﻫﻤﮕﺎﻥ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺷﺪ . ﭘﺎﺳﺪﺍﺭ ﺷﻬﻴﺪ ﺣﺎﺝ
ﻋﻠﻰ ﺍﮐﺒﺮ ﺻﺎﺩﻗﻰ ﻣﺘﻮﻟﺪ ١٣۴٠ ﺗﻬﺮﺍﻥ
ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺧﻪ ۶۶ / ٣ /٩ ﺩﺭ ﻣﻨﻄﻘﻪ
ﺷﺎﺥ ﺷﻤﻴﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﭘﻴﻜﺮ
ﻣﻄﻬﺮﺵ ﺩﺭ ﺑﻬﺸﺖ ﺯﻫﺮﺍ‏( ﺱ ‏) ، ﻗﻄﻌﻪ
٢٩، ﺭﺩﯾﻒ ﺩﻭﻡ ﻣﺪﻓﻮﻥ ﺍﺳﺖ