تمام دلخوشیمان شده این دستگاه

تمام دلخوشیمان شده این دستگاه
مستطیل شکل و صفحه مجازی مان...
یعنی آنقدری که اگر این تلفن همراهمان
خراب شود یا نت آن قطع شود غصه میخوریم
اگر سرطان بگیریم یا عزیزی را از دست بدهیم غصه نمیخوریم...
تمام دلخوشیمان شده
مدام صفحه لایک و کامنت هایمان را رفرش کنیم ببینیم چه کسی چه چیزی
برایمان کامنت میگذارد...
آنقدری که از بعضی از کامنت ها
ذوق زده میشویم
از لبخند روی لب پدر و مادرمان
ذوق زده نمیشویم...
شاید در قدیم اگر میگفتند
یک روزی روزگاری میرسد
تمام دلخوشیمان این چیز ها میشود
میگفتند ای آقاا مگر میشود
اصلا امکان ندارد
گاهی اوقات بیاییم با خودمان خلوت کنیم
و ببینیم اصلا هدفمان از زندگی چیست؟؟؟
اصلا برای چه به این دنیا آمده ایم...
کمی به خودمان بیاییم...
تا دیر نشده است...
کمی به خودمان بیاییم...