اولین پیچ رو که رد کنی صاف میای تو کوچه باغ

اولین پیچ رو که رد کنی ، صاف میای تو کوچه باغ...
درختا خم شدن از رو دیوارُ ، کوچهَ رو نگاه میکنن ،
صدای پای آدم تو شر شر آب جوب محو میشه...
نرسیده به وسط کوچه،
نسیمی که از رو به رو میاد و می پیچه توی گیسوی درختا ،مثل یه تیکه ابر با خودش میبردت به یه سفر ...
و تو محو در این همه زیبایی ...
آرزو میکنی ، زیر لب به خودت میگی:

کاش...

ای کاش یه بار دیگه برگردم سر پیچ کوچه...