گاه در گل می پسندد گاه در گل میکشد

گاه در گُل می پسندد، گاه در گِل میکشد
هرچه آدم می کشد، از خامی دل می کشد

گاه مثل پیرمردان ساکت است و باوقار
گاه مثل نو عروسان، بی خبر کِل می کشد

موج های بیقرار و گوش ماهی ها که هیچ،
عشق، گهگاهی نهنگی را به ساحل می کشد!

دوست مست و چشم من مست است و میدانم، دریغ
دست از آهو، پلنگِ مست، مشکل می کشد