گویند این و آن به هم آهسته

‌
گویند این و آن به هم _آهسته_ :
_هان و هان!
دیوانه را ببینید!
بیخود، چو کودکان،
لبخند می زند!
با خود، چگونه گرم سخن گفتن است؟! آه، ‌
من، دور از این ملامت بیگاه،
همچنان،
سرمست،
در فضای پری‌خانه‌های راز
شاد از شکوه طالع و بخت موافقم.
آخر، چگونه بانگ برآرم که:
_عاقلان!
دیوانه نیستم،
به خدا سخت عاشقم!

‌
-