در رثای آرزویهای محقق نشده

در رثای آرزوی‌های محقق نشده،
رویاهای دست نیافته
و نرسیدن‌ها و ترسیدن‌های پیوسته ...

هر بار بچه‌ای را توی بازار می‌بینم که برای خرید چیزی ، عروسکی بد قواره، پفک و لواشکی فاقد ارزش غذایی یا هر خنز‌پنزر دیگر - عربده سرداده، زار می‌زند و زمین و آسمان را به‌هم می‌دوزد،
و مادرش دست‌کشان و غر‌زنان به جلو می‌راندش و با وعده‌های واهی سرش را شیره می‌مالد که:
- این اسباب‌بازی چینی است زود خراب می‌شود
- پفک‌های بازار توی آفتاب مانده و فاسد شده‌اند از سر کوچه می‌خرم
- توی این آلوچه مو و اخ و تف است،
و هزار فریب ساده‌ی کوچک مثل این... هر بار موقع دیدن این سکانس، دلم می‌خواهد بدوم جلوی بچه و بگویم تا می‌توانی عر بزن، برای داشتن این آرزوهای کوچک و پست و دم‌دستی پا به زمین بکوب.
بزرگ که بشوی خیلی چیزها را دلت می‌خواهد که نه دست خودت به آن می‌‌رسد نه از مادرت کاری برمی‌آید...
#هاجر_رزم_پا