شکستم توبه را از بای بسم الله برگشتم

شکستم توبه را از بای بسم الله برگشتم
مسلمان آمدم سمت تنت ، گمراه برگشتم

اگرچه عشق از خونم گذشت اما قسم بر عقل
که با پای خودم هر شب به قربانگاه برگشتم

عذاب چشمهایت شهر را سوزاند و سنگم کرد
به جرم اینکه سمتش لحظه ای کوتاه برگشتم

غروب از آسمان بی ستاره آمدم پیش ات
سحر از پنجره ، وقت وداع ماه ، برگشتم

من آن سنگم که دست چاه کَن بیرون کشید از خاک
که با پرتاب یک دیوانه سوی چاه برگشتم

فراری بودم از دربار عمری ، شعر هایم را
نمی خواندند مردم ، پس به قصر شاه برگشتم