عقل بیچاره به گل مانده ولیکن دست خود داده بر دست دل

عقل بیچاره به گِل مانده ولیکن دست خود / داده بر دست ِ دل با او تبانی میکند / گیج و منگم کرده این دل آنچنانی که زبان/ همچو او رفته ز دست و لنَتَرانی میکند / گفتمش رسوا مکن ما را بدین شهرو دیار / دیدمش رسوا مرا ، سطحِ جهانی میکند
ویسگون خانه امن من است