این دیالوگ منو یاد یه چیزی انداخت

این دیالوگ منو یاد یه چیزی انداخت....
یاد تنهایی امام علی (ع) که باوجود اون همه یار و مسلمون دورو برش ! اما تنها بود و درداشو به چاه میگفت....
امام دردهای مردم دنیا رو میدید و بر چاه ناله میکرد، ظلمهای دنیا رو میدید و بر چاه گریه میکرد ، خیانتهایی که آدما به هم میکنن ! دل شکستنها رو بی وفایی ها رو بدی ها رو......
البته درسته به عنوان قابل قیاس نیست....
ولی باعث میشه آدم راحت تر و بهتر عظمت و بزرگی امام علی(ع) رو درک کنه.....