در ایران باستان بجای کلمات خانم و اقا که ریشه مغولی

در ایران باستان ، بجای کلمات "خانم" و "اقا" که ریشه مغولی دارند ، اجداد خوش سلیقه ما به "زن" ، "مِهربانو" می‌گفتند ، یعنی کسی که مهر خلق می کند و به "مرد" ، "مِهربان" می‌گفتند به معنای نگهبان مهر .....
بیایید همدیگر رو با این کلمات پر معنا ووزین صدا کنیم ..... "مِهربانو " = همسر، مادر، دختر، خواهر، دوست و "مهربان" = همسر، پدر، پسر، برادر، دوست....
حال تو چه مهربانویی؟ یا مهربان؟ این رسالت زیبای مهرورزی را در کلمات جاری کن تا ریشه عشق ودوستی سیراب سیراب شود .....
------------------

تقدیم به مهربانوها و مهربان های گرامی...**