آری

آری
ﺳﻬﺮاب ﺗﻮ درﺳﺖ ﻣﯿﮕﻮﯾﯽ !! آﺳﻤﺎن

ﻣﺎل ﻣﻦ اﺳﺖ ... ﭘﻨﺠﺮه ، ﻋﺸﻖ ، زﻣﯿﻦ ، دوﺳﺖ ، ﻫﻮا ، ﻣﺎل ﻣﻦ اﺳﺖ ! اﻣﺎ
ﺳﻬﺮاب ﺗﻮ ﻗﻀﺎوت ﮐﻦ ... ﺑﺮ

دل ﺳﻨﮓ زﻣﯿﻦ ﺟﺎی ﻣﻦ اﺳﺖ ؟ ﻣﻦ
ﻧﻤﯿﺪاﻧﻢ ﭼﺮا اﯾﻦ ﻣﺮدم ، داﻧﻪ ﻫﺎی دﻟﺸﺎن ﭘﯿﺪا ﻧﯿﺴﺖ ... ﺗﻮﮐﺠﺎﯾﯽ

ﺳﻬﺮاب ؟! آب را ﮔﻞ ﮐﺮدﻧﺪ !! ﺻﺒﺮ
ﮐﻦ ای ﺳﻬﺮاب ، ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮدی ﻗﺎﯾﻘﯽ ﺧﻮاﻫﻢ ﺳﺎﺧﺖ ... ﺧﻮاﻫﻢ
اﻧﺪاﺧﺖ ﺑﻪ اب ، دورﺧﻮاﻫﻢ ﺷﺪ از اﯾﻦ ﺧﺎک ﻏﺮﯾﺐ ، ﻗﺎﯾﻘﺖ
ﺟﺎ دارد ؟؟؟ ﻣﻨﻢ

از ﻫﻤﻬﻤﻪ ی اﻫﻞ زﻣﯿﻦ دﻟﮕﯿﺮم !! ﻣﺜﻞ
ﺳﻬﺮاب دﮔﺮ ﺟﻨﺲ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﻣﻦ ﭼﯿﻨﯽ ﻧﯿﺴﺖ ، ﮐﻪ ﺗﺮک ﺑﺮدارد ... ﻣﺜﻞ
ﻣﺮﻣﺮ ﺷﺪه اﺳﺖ ... ﭼﯿﻨﯽ ﻧﺎزک ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﻣﻦ ...!!!