گیسوانم رااا

گیسوانم ‌را به پیچ وتاب جاده سپردم
از پل فاصله گذر کردم
و چون باد به سوی تو وزیدم

در بیشه زار چشمانت
کنار جوی مهتاب
شهد هزار ساله ی عشق را نوشیدم
ودر پناه دستان تو ریشه کردم
و ساقه ی ترد هزاران گیاه درتنم
جوانه زد

و اینک من باردار نسلی از توام
وگیسوانم
ریشه گاه گیاهان بومی سرزمین توست
و ماوائی
برای رستنگاه ابدی عشق وسبزینگی