زعفران گونه شکر خنده عسل بانوی من

زعفران گونه شکر خنده عسل بانوی من!
ماه چهره صورتی لبها سیه گیسوی من!

هر هزاره یک نفر مانند تو آید جهان
صد هزاران کشته مانده بر رهت مه روی من!

راه و رسم دلبری را از کجا آموختی
دختر شیرین آذربایجان خوش خوی من!

عالیم با تو فقط قندم به شدت کم شده
احتیاجم را بده شهد لبت کندوی من!

لایقت من نه تمام پادشاهان هم کمند
پیش ارج و قدر تو خورده زمین زانوی من!

هستیم را میدهم تا بنگرم رویت ولی
می‌فشارد در خیالش جسم تو بازوی من!