زن های خاورمیانه:)

زن های جسور خاورمیانه همیشه وسواس دارند. وسواس از روغن دور کاسه خورشت ، لکه روی فرش، تار موی زیر جلد کتاب، خانه ی مرتب و اما امان از دلتنگ زنان خاورمیانه... آنها همیشه می ترسند ولی ترسو نیستند ترس از ماتیک کمرنگ ؛ لاک بالا پریده: چادر خاکی نماز بی وضو ... فروغ میخوانند، میگریند. قرآن میخوانند.؛ میگریند زن ها همیشه میگریند و دلتنگ میخوابند و باز هم گریه مادرانه گاهی شاید هم عاشقانه راستی چشمانشان هم یا قرمز است را جوی تیره ریمل ریخته مزینشان ساخته، بیشتر وقت ها هم عارفانه. ولی امان از آنهایی که نامشان میان حاشیه های کتاب قطور تاریخ گم شده جسور زنها که همیشه علینژادهای کاسه لیس و گلیشفته و وطن پرست نما ها نیستند بی پرواترین و شجاع ترین آنها را نه شما میشناسید و نه آنها میل به شناخته شدن دارند، آنها دوزنده ی درز جوراب چفیه به دوشان اند اهداگر کیلو کیلو طلای بالا عیار ، انها میتوانند معصومه آباد باشند و یا از همه مهم تر همسرانشان رفته باشند سفری برای وطن ،نه برای کوچه به نامشان خوردن. بی همسر مانده اند ،ولی چادر میتکانند، بلند میشوند و آغوش کودکان شیر خوارشان میکشند و در نهایت سکوتِ متانت میزنند در برابر نیش و هرزه گی های هم وطنشان حق با شماست خانم فمینست دست ِبه قلم زنهای خاورمیانه در سه چیز غنی اند: چشمهای زیبا غمهای همیشگی و شجاعت ناگزیر حق با شماست ولی حق بنویسید نه ناحق، وطن ظلمت گر هیچ کدامشان نبوده این دهان هموطن هایمان و شاید هم وطن هایتان است که باز است برای هرزه گی های نافرجام .