آسمان آبی تر

آسمان ‌، آبی تر ،
آب ، آبی تر ...

من در ایوانم ‌،
رعنا سر حوض‌ ،
رخت می شوید رعنا.

برگ ها می ریزد.


مادرم صبحی گفت‌:
موسم دلگیری است‌.

من به او گفتم‌:
زندگانی سیبی است ‌،
گاز باید زد ، با پوست‌.

زن همسایه در پنجره اش ‌،
تور میبافد ، می خواند.

من «ودا» می خوانم ‌،
گاهی نیز
طرح میریزم ؛
سنگی ‌، مرغی ، ابری...

آفتابی یکدست‌
سارها آمده اند
تازه لادن ها پیدا شده اند.

من اناری را ، می کنم دانه‌ ،
و به دل می گویم‌:
خوب بود این مردم ‌،
دانه های دلشان پیدا بود.

می پرد در چشمم آب انار ،
اشک می ریزم‌ ،
مادرم میخندد
رعنا هم‌...

#سهراب_سپهری