بسم الله الغیور
بسم الله الغیور
قسمت(166) درسنامه عفاف، ص 351
♦️درس هفتم: عفتِ در پوشش 3
رابطه حجاب و عفاف
پیش از این یادآور شدیم که واژه عفاف به معنای خویشتنداری و پرهیز میباشد و پرهیز، پدید آمدنِ حالتی است برای نفس، که آدمی را از غلبه شهوت باز میدارد و اغلب همراه با ظهور و بروز و نمود بیرونی است. مثلاً فرد عفیف به محضِ مواجهه با صحنه تحریکزا، بیدرنگ چشم فرو میگیرد و بدینترتیب عفت دیدگانش را پاس میدارد و یا از پوششِ تحریکزا و اغواگر میپرهیزد و بدینگونه در ظاهر، حجاب و عفت در پوشش را رعایت میکند. و بهعکس فرد بیعفت چون در نفسِ خویش حالت پرهیز ندارد رفتارهای بیرونیاش غالباً تحریکزا و فسادآور است. چنانکه امام صادق (ع) میفرماید:
فَسادُ الظّاهرِ مِن فَسادِ الباطِنِ.
فسادِ ظاهر، ناشی از فساد باطن است.
البته ممکن است فردی ادعا کند که از روی عادتِ غلط و یا تحت تأثیر محیط اجتماع و خانواده، ظاهری نامناسب دارد ولی در درون، آدمی عفیف است! در پاسخ میگوییم: به فرضِ درست بودن این ادعا، اولاً از رفتارهای تحریکزای او، برخی افراد به بیعفتی کشیده میشوند و بیعفت کردنِ دیگران امری است ناشایست و غیرعفیفانه.
و ثانیاً در دراز مدت، ظاهر در باطن تأثیر میگذارد و سرانجام او را به بیعفتیِ در درون میکشاند. همچنانکه عکس آن نیز صادق است، یعنی فرض کنید فردی در درون، بیعفت باشد ولی همواره از پوششی عفیفانه استفاده کند این استفاده از پوشش عفیفانه، بهتدریج در باطنِ فردِ بیعفت، اثری نیکو میگذارد و سرانجام فرد را در باطن نیز عفیف میگرداند.
@efaf_amin
قسمت(166) درسنامه عفاف، ص 351
♦️درس هفتم: عفتِ در پوشش 3
رابطه حجاب و عفاف
پیش از این یادآور شدیم که واژه عفاف به معنای خویشتنداری و پرهیز میباشد و پرهیز، پدید آمدنِ حالتی است برای نفس، که آدمی را از غلبه شهوت باز میدارد و اغلب همراه با ظهور و بروز و نمود بیرونی است. مثلاً فرد عفیف به محضِ مواجهه با صحنه تحریکزا، بیدرنگ چشم فرو میگیرد و بدینترتیب عفت دیدگانش را پاس میدارد و یا از پوششِ تحریکزا و اغواگر میپرهیزد و بدینگونه در ظاهر، حجاب و عفت در پوشش را رعایت میکند. و بهعکس فرد بیعفت چون در نفسِ خویش حالت پرهیز ندارد رفتارهای بیرونیاش غالباً تحریکزا و فسادآور است. چنانکه امام صادق (ع) میفرماید:
فَسادُ الظّاهرِ مِن فَسادِ الباطِنِ.
فسادِ ظاهر، ناشی از فساد باطن است.
البته ممکن است فردی ادعا کند که از روی عادتِ غلط و یا تحت تأثیر محیط اجتماع و خانواده، ظاهری نامناسب دارد ولی در درون، آدمی عفیف است! در پاسخ میگوییم: به فرضِ درست بودن این ادعا، اولاً از رفتارهای تحریکزای او، برخی افراد به بیعفتی کشیده میشوند و بیعفت کردنِ دیگران امری است ناشایست و غیرعفیفانه.
و ثانیاً در دراز مدت، ظاهر در باطن تأثیر میگذارد و سرانجام او را به بیعفتیِ در درون میکشاند. همچنانکه عکس آن نیز صادق است، یعنی فرض کنید فردی در درون، بیعفت باشد ولی همواره از پوششی عفیفانه استفاده کند این استفاده از پوشش عفیفانه، بهتدریج در باطنِ فردِ بیعفت، اثری نیکو میگذارد و سرانجام فرد را در باطن نیز عفیف میگرداند.
@efaf_amin
- ۸۰
- ۲۱ مرداد ۱۴۰۴
دیدگاه ها (۰)
در حال بارگزاری
خطا در دریافت مطلب های مرتبط