پروردگارا

پروردگارا
کاش آنقدر صبور بودم که گره های زندگیم را سختی نمی پنداشتم؛
زیرا که همین گره ها هستند که عاقبت فرش زیبایی خواهند شد که بر روی آن لم میدهم و به خود افتخار میکنم که ناشکرت نبودم و همیشه تو را سپاس گفتم.
چه زیباست که در اندیشه‌مان
دوست داشتن‌ است
چه شادی‌بخش است
وقتی نگاه‌مان می‌خندد.
چه مست می‌شود این دنیا آنگاه که
دلمان پر از امید به فردایی روشن است.