کاش میشد تمام آدمهای غمگین و تنهای جهان را در آغوش کشی

کاش می‌شد تمامِ آدم‌های غمگین و تنهای جهان را در آغوش کشید، برایشان چای ریخت، کنارشان نشست و با چند کلامِ ساده، به لحظاتشان رنگِ آرامش پاشید و حالشان را خوب کرد.
کاش می‌شد این را قاطعانه و آرام در گوشِ تمامِ آدم‌ها گفت؛ که غم و اندوه، رفتنی است و روزهای خوب در راه اند، که حالِ همه‌ مان خوب خواهد شد...
نرگس_صرافیان_طوفان

#عاشقانه
دیدگاه ها (۴)

تکیه بر دیوار کردم خاک بر پشتم نشستدوستی با هر که کردم عاقبت...

مادر بزرگ من تو روز عروسی دوستم، بغل گوشش بهش توصیه کرد که:ه...

بی‌بی همیشه می‌گفت:اونایی که روحشون به‌هم متعلق باشه،هرچقدرم...

پاییزجایش‌رابه‌زمستان‌دادزمستان‌جایش‌رابه‌بهاربرگ‌هاجایشان‌ر...

ندیمه عمارت

در حال بارگزاری

خطا در دریافت مطلب های مرتبط