فقط انگار در این شهر دل من دل نیست

فقط انگار در این شهر، دلِ من دل نیست !

کم به رویام رسیده ست، خدا عادل نیست؟

نا ندارم که برای خودم اقرار کنم :

ترکِ تو کردن وُ آواره شدن مشکل نیست

لوطیان خال بکوبید به بازوهاتان :

“ته ِ دریای غم کهنه ی من ساحل نیست”

فلسفه ، فلسفه از خاطره ها دور شدی

علّتی در پسِ این سلسله ی باطل نیست

اشک می ریختم آنروز که بی رحم شدی

تا نشانم بدهی هیچ کسی کامل نیست!

تا نشانم بدهی عشق جنونی آنیست –

که کسی ارزشِ ناچیز به آن قائل نیست

آمدی قصه ببافی که موجّه بروی

در نزن، رفته ام از خویش، کسی منزل نیست .