ور شدم ور شدم

كور شدم ، كور شدم.
فريادیست وحشت آور در دنيايی كه همه ادعای بينايی ميكنند، در حالی كه همواره كورترين آدم ها آن هايی بودند كه نمی خواستند ببينند، نه آن هايی كه به واقع نمی ديدند.

اين كوری سفيد همه را به كام خود ميكشد و در يک آن شعور و شرافت را از مردم می ستاند.
ديگر نه تمدنی می ماند و نه انسانيتی. تكنولوژی ديگر به كار نخواهد آمد و هول و هراس قلب هر انسانی را چون چشمانش كور ميكند.

انتظار معجزه از آسمان در سيمای هر كسی مشهود است، اما آيا معجزه ميتواند درمانگر اين همه بی خردی باشد؟