کاش ای تنها امید زنده گی

کاش ای تنها امید زنده گی&
میتوانستم فراموشت کنم&
یاشبی چون آتش سوزاند دل&
در ره بی سینه خاموشت کنم&
کاش چون خواب گران از دیده ام&
نیمه شب را یاد رویت کنم&
مرغ دل افسرده و به سفر&
از یاد آرزویت میگریخت &
در دلم آتش نمیزد آنگاه&
کاش ان شب چشم هایم کور بود&