آرامش روانم تو مونسی به جانم

آرامش روانم، تو مونسی به جانم!
چون از خودت برانی، دانی که من نمانم!

بر من کرامتی کن! مهر و لطافتی کن!
اندر وفای دلها، من شهره ی جهانم!

زان چشم دل فریبت،از قند آن لبانت
یا مهربان نگاهی،یا بوسه کن لبانم!

از مهر بی مثالت،از اوج آن کمالت
منما دریغ جانا!درویش بی پناهم!

در این قمار مستان،بازنده ایم از پیش!
جامم سبوی عشقت،دریاب طعم جامم!