گاهی هم پیش میآید که آدم در تنهاییهایش یا وقتی در منجلا

گاهی هم پیش می‌آید که آدم در تنهایی‌هایش یا وقتی در منجلابِ مشگلاتش گُم شده یا وقتی که آنقدر درد و غصه دارد که دیگر توانی برای جنگ یا مقابله ندارد! می‌خواهد یک نفر باشد، یک دلگرمی، یک آرامش، کسی که بتواند با خیالِ راحت به شانه‌هایش تکیه بدهد ‌و دردهایش را به زبان بیاورد... باید کسی باشد که در برابرش ترسی از شکستنِ غرورش نداشته باشد. همان کسی که حتی در اوجِ کلافگی هایِ روزمره‌اش می‌خواهد که باشد که گِره از کلافِ بی‌حوصلگی‌هایش باز کند و بخندد انگار که وجودش لازم است، درست به همان اندازه که آب برای ماهی...