دوش دیدم که ملائک همه آئینه به دست

دوش دیدم که ملائک همه آئینه به دست
َواز تماشای رخ یوسف زهرا همه مست

همه گویند خدایا خرد ازکار افتاد
اندر آئینه تویی یاپسر فاطمه هست

کیست این حکمت بی سابقه وجوهر فرد
که در اندیشه ی فهمش کمر علم شکست

همه درسجده گشاید سخن از ماه رخش
کرده این سیدِ دلبر همه را ماه پرست

گر به او قبله ی ارواح رسولان گویم
مکن اِکراه که من واقفم از کار الست

نه ز جبرییل کند قطع عنایت نه ز من
از وجودش شده بی فیض نه بالا و نه پست

خواب دیدم که زراه کرم و لطف دری
بازکرد آن شه و حتی به رخ شمر نبست

ماتصور نکنیم او بشری هست چوما
وآنکه تصدیق کند گفته ی مارا ملک است

عشق او کز عظمت عرش کمین خیمه ی اوست
در دل تنگ تو شاهی گذر افکندو نشست
i