در توصیف بزرگیش من همیشه این شعر حسین پناهی رو زمزمه می

در توصیف بزرگی‌ش من همیشه این شعر حسین پناهی رو زمزمه ‌می‌کنم با خودم:

به خدا ایمون داری؟
.خدا تو جوانه ی انجیره
.خدا تو چشم پروانه است وقتی از روزنه ی پیله اولین نگاهش به جهان می افته
.خدا بزرگتر از توصیف انبیاست
.بام ذهن آدمی حیاط خانه خداست
!خدا به من نزدیکه، همین قدر که تو از من دوری

کاش این دکلمه رو با صدای خودش گوش بدید
عالیه
صدها بار میشه گوشش داد و سیر نشد