دوتا جار بودن که شوهراشون وت ار م ردنقبلنا هم س

دوتا جاري بودن که شوهراشون كويت كار مي كردن،قبلنا هم كسي كه كويت كار مي كرد دو،سه سالي يه بار مي اومد.خلاصه جاري اولي هر چي پول شوهره ميفرستاد خرج خودش ميكردو خوب مي خوردو خوب مي پوشيد و خوب مي گشت واي كه چه زن زيبايي،جاري دوميه هرچي شوهره ميفرستاد خرج خونه وبچه هاش ميكرد واي كه چه خونه زندگي و بچه هايي.خلاصه سه سأل مي گذره و شوهرااز كويت ميان.شوهراوليه وقتي مياد ميبينه چه زن خوشكلو نازی داره باخودش میگه حيف اين زن كه تو همچين خونه و زندگیو محله ای باشه هر چي پول أورده بود خرج خونه وسيله ميكنه واسه زنش...شوهر دوميه وقتي ميرسه مي بينه عجب خونه و زندگي،جه بچه هايي باخودش مي گه حيف أين خونه و زندگي كه همچين زن زشت و بي كلاسي توش باشه ،هرچي پول اورده خرج طلاق و ازدواج مجددش كرد..
نكته اموزشيش اينه كه وقتي ما زنا به خودمون اهميت بديم همه موجودات ،كاينات وطبيعت هم به ما اهميت مي دن
از قدیم میگن زنی که خرج نداره....ارج نداره......