جان و جهان دوش کجا بودهای

جان و جهان! دوش کجا بوده‌ای
نی غلطم، در دلِ ما بوده‌ ای
دوش زِ هجرِ تو جفا دیده ‌ام
ای که تو سلطانِ وفا بوده‌ای
آه که من دوش چه سان بوده‌ام!
آه که تو دوش که را بوده‌ای!
رشک برم کاش قبا بودمی
چون که در آغوشِ قبا بوده‌ای
زَهره ندارم که بگویم تو را
« بی منِ بیچاره چرا بوده‌ای؟!

[مولانا]