آدم خودش با خودش که باشد راحتتر میتواند که تنهاییش را د

آدم خودش با خودش که باشد راحت‌تر می‌تواند که تنهاییش را در میانه‌ی تنهایی و روزمرگی‌هایش پنهان کند و با خودش بگوید که این هم چیزی مثل تمام چیزهای فراموش شده‌ی دیگرش است و راحت می‌تواند از کنار آن‌ بگذرد و با بودن آدم‌های دیگر همه چیز جور دیگری خواهد شد و تنهایی پنهان شد باز هم به آدم باز می‌گردد و در کنار آدمی در میانه‌ی جمع می‌ایستد و می‌نشیند و می‌نوشد و در میانه‌ی پوست کندن آخرین پرتقال باقی مانده در دستش لبخندی می‌زند و آرام در نزدیکی گوش آدم می‌گوید که: مرا یادت هست؟، جای تو هم خالیست