من ناوم خهونه
من ناوم خهونه
خهلکی ولاتی ئهفسوونم
باوکم شاخه و
دایکم تهمه
من له سالیکی مانگ کوژراوو، له مانگیکی ههفته کوژراوو
له روژیکی سهعات کوژراودا
دوای شهویکی پشت کوماوهی ههوراز به کول
بهرهبهیانیکی زامدار
له شهفهقیکی کهسکهوه
وهک گزنگیکی خویناویی کهوتمه خواری و
داگیرسام و بووم به مومیک
گر به مل و
بووم به پرسیک
دهم به هاوار
من کیلگهی گهنم و جوی شیعر بووم
دایکیشم بارانی پهلهدان
من بهردی ناو لانکهی شاخی بووم
دایکیشم نیشتمان
من کرمی ئاوریشمی قوزاخهی بههره بووم
دایکیشم دهرهختی برک و ژان
من جهستهی مهلیکی سپی بووم
دایکیشم ئاسمانی وهک قهتران
من خهو بووم و دایکم سهرم
من کهرویشک و ئهو نزار بوو
من جولانه و ئهو لقی دار
من ههناسه و دایکم سنگ بوو
ئهو قهفهز و من کهوهکهی
من چیروک و ئهو شهوهکهی.
ترجمه فارسی:
اسم من خواب
از دیار افسون
پدرم قله و
مادرم مه.
زاده به سالی ماه مردار، ماهی هفته مردار و روزی ساعت مردهام
بعد شبی آبستن به باد
بعد شبی کوژپشت و کوهستان به دوش
در بامدادی رنجور و زخم بر تن
از شفقی تارو تنگ
چون تیری خونین به زمین افتادم و
شلعهور شدم و چون مومی روشن
آتش به گردن
شدم پرسشی
لب به فریاد
من دشت گندم شعر بودم
مادرم باران رحمت
من سنگ درون گهوارهی کوهستاناش
مادرم سرزمین
من پیله ابریشم چرخ بهره بودم
مادرم درخت درد و رنج
من تن پرندهای سپید
مادرم آسمان
من خواب و مادرم سرم
من خرگوش و او چمنزار
من تاب و او شاخه درخت
من نفس و مادرم سینه
من کبک و او قفس
من روایت و وی شب تارش...
#کورد
#کوردستان
#فرهنگ
خهلکی ولاتی ئهفسوونم
باوکم شاخه و
دایکم تهمه
من له سالیکی مانگ کوژراوو، له مانگیکی ههفته کوژراوو
له روژیکی سهعات کوژراودا
دوای شهویکی پشت کوماوهی ههوراز به کول
بهرهبهیانیکی زامدار
له شهفهقیکی کهسکهوه
وهک گزنگیکی خویناویی کهوتمه خواری و
داگیرسام و بووم به مومیک
گر به مل و
بووم به پرسیک
دهم به هاوار
من کیلگهی گهنم و جوی شیعر بووم
دایکیشم بارانی پهلهدان
من بهردی ناو لانکهی شاخی بووم
دایکیشم نیشتمان
من کرمی ئاوریشمی قوزاخهی بههره بووم
دایکیشم دهرهختی برک و ژان
من جهستهی مهلیکی سپی بووم
دایکیشم ئاسمانی وهک قهتران
من خهو بووم و دایکم سهرم
من کهرویشک و ئهو نزار بوو
من جولانه و ئهو لقی دار
من ههناسه و دایکم سنگ بوو
ئهو قهفهز و من کهوهکهی
من چیروک و ئهو شهوهکهی.
ترجمه فارسی:
اسم من خواب
از دیار افسون
پدرم قله و
مادرم مه.
زاده به سالی ماه مردار، ماهی هفته مردار و روزی ساعت مردهام
بعد شبی آبستن به باد
بعد شبی کوژپشت و کوهستان به دوش
در بامدادی رنجور و زخم بر تن
از شفقی تارو تنگ
چون تیری خونین به زمین افتادم و
شلعهور شدم و چون مومی روشن
آتش به گردن
شدم پرسشی
لب به فریاد
من دشت گندم شعر بودم
مادرم باران رحمت
من سنگ درون گهوارهی کوهستاناش
مادرم سرزمین
من پیله ابریشم چرخ بهره بودم
مادرم درخت درد و رنج
من تن پرندهای سپید
مادرم آسمان
من خواب و مادرم سرم
من خرگوش و او چمنزار
من تاب و او شاخه درخت
من نفس و مادرم سینه
من کبک و او قفس
من روایت و وی شب تارش...
#کورد
#کوردستان
#فرهنگ
- ۱.۲k
- ۲۸ آذر ۱۳۹۴
دیدگاه ها (۲)
در حال بارگزاری
خطا در دریافت مطلب های مرتبط