اخطار خدا را جدّی بگیریم

بسیار اتفاق می‌افتد که پی در پی خطراتی از بغل گوش ما می‌گذرد که اگر اهل معرفت و عبرت باشیم نظری جدّی به راه و روش و اعمال جاری خود می‌اندازیم و توبه و اصلاحی بعمل می‌آوریم‌. در غیر این صورت به خود مغرور شده و حتی می‌گوییم‌:
‌‌‌‌‌‌«‌ببین خداوند چقدر مرا دوست دارد که تا این حد مراقب من است‌‌‌‌‌‌‌‌‌» و یا حداکثر صدقه ای میدهیم و با خیال راحت در مسیری که می‌رویم به پیش می‌تازیم ولی به ناگاه در اوج اطمینان سقوط می‌کنیم‌‌،آنگاه مجبوریم باور کنیم که براستی موجودی استثنایی نبودیم و مرگ فقط برای همسایه نیست‌.
منبع:دائره المعارف عرفانی،ج2،استاد علی اکبر خانجانی