خدا و لر

خدا و لُر ۲

مَلک یحساو کتاو سرأنگُستی کرد..

گو : حلا ماجرانِه چطَوری بگوم!

پیغوم خدانه چطَو بدُومِش که پَرکِش نره ، زَهلَش نپُکه خینش بوفته گردنوم ..

کم کم بگُوم ، یا یهو بِگُومِش ..

نکه وَرحِلاسه بمیره شرگندش بیوفته نام ، گیس بیا بگِرُوم .

منه همی فرگا بی ، نِهیو دا بخوش گو : هنی هیچی نوابیده خو ..
بل بروم نِهِنگتر یه سلام علیکی کنیم ، یه صُحوتی یه کلومی بگویم وا یک ، بوینم چه بو ..

خلاصه ، رهد جلو ..
پیا لُر تا تیس رِکِست دی یکی داره إیاهه
وآ کِل کرد رهد به نیا مَلک ..

سلام ، علیک سلام .
خَش و شاد اُویدی ، بفرما إی ری منه بُهون .
یه چوئی ، یه نون جو ، نون گندمی ماستی دوئی تیمون گیر ایا سی خردن ، عاجزیت بزهنه ..

أیرم جا نداری همیچو بمَهن ، قدمت ری تیا کُور خمو جِل و جا ..
بفرما یالا ، یالا ..

دست تَمِنا گرمی دادن وا هم ، بُردش او ری سرجا ..

پیا لر آدم دهن گرمی بی ، سر صحوت واز کِرد .
گرم گِرهدن به تعریف ..

گو : مو نومم غلومه . بفرما بینم تو کینی ؟ نومت چنه ؟ کار و بارت چنه ؟
إیچو منه مال ایما چه کنی ؟
پ بگو بینم ، سیچه گپ نیزنی!
جلاب إیخری یا بجوست زینه گردی ..
نکه سیزن ایزنی به گوسندون؟

جبرئیل خو حرفا پیانه گوشدا ، شرو کرد با لهجه ی لُری جواو دادن ..
گو : مو نومم اَمینه ، امینِ خدا
ایگردوم منه سرزمین خدا ..

بجُست یه پیا کهخدازاده ایگردوم .
یه پیا جِلوجُوندار ، یه پیا که لایق کهخدائی بو ..
یکینه ایخوم ، که پاک بو ، دستِ کج نداشته بو . خدا ترس و اهل خدا پیر و پیغمبر بو ..
کسیکه زِ روز حساو کتاو ترس داشته بو ، نون حروُم نخرده بو ، خدا ترس و رو راست بو ..

غلُوم ، یه بُرگ وَند وآ رُح ، زیر تی نیشت یه لو خنده معنی داری دآ گو : کاکا دلت خیلی شاد و شنگوله ..
نگرد نی ، گشتوم نبی ..

خدا خیر داده إگوی چه!
مِنه ای دور زمونه بجُست چه گردی؟!
او چیکه تو به دینداش اِگردی ، سر خاک گیرت نیا ، اما تا دلت بخو زیر خاک هد ، فت و فرآون ، غلِّوووه ..

یه آه سردی کشی گو: ای داغُم سی پیایل خو خو ، ای داغم سی پیایل یکی یکی .
پیایل پای رهدن بکوری ، همه این زیر گِل

ادامه ...